Naar verwachting treedt op 1 januari 2022 de Omgevingswet in werking. Voor het bestemmingsplan zoals we dat nu kennen komt een omgevingsplan in de plaats. De reikwijdte daarvan is echter breder en de omgevingswet biedt meer ruimte om meer globaal functies toe te delen aan locaties en lokaal maatwerk te bieden ten aanzien van wat nog vergunningplichtig is en wat vergunningvrij. In de huidige praktijk is planschade vaak een spreekwoordelijke rem op globaal bestemmen. Mede om die reden verandert de regeling planschade zoals we die nu kennen. De vergoeding van planschade uit de Wet ruimtelijke ordening (Wro) gaat op in het hoofdstuk ‘nadeelcompensatie’ in de Omgevingswet (hoofdstuk 15 van deze wet). ‘Nadeelcompensatie’ is de overkoepelende term voor schade die rechtmatig door de overheid wordt veroorzaakt. Ook inhoudelijk gaat het systeem voor de vergoeding van, wat nu nog planschade wordt genoemd, op de schop. Zo wordt het moment dat schadevergoeding wegens indirecte planschade kan worden aangevraagd verlegd en wordt meer aansluiting gezocht bij wat in de praktijk daadwerkelijk wordt vergund c.a. gerealiseerd, in plaats van de vergelijking tussen twee planologische regimes met een maximale invulling daarvan. Ook ten aanzien van het normaal maatschappelijke risico, risicoaanvaarding en wat in de praktijk vaak het ‘creëren van voorzienbaarheid’ wordt genoemd, gaat het nodige veranderen.